Burada hedef, bu tip serbest atış kullanımlarının hızlandırılması ve atışı kullanan takımdan bir oyuncu kümesinin atışı kamuflaj etmesinin engellenmesidir. Önceden de olduğu gibi yalnızca savunma yapan takımın oyuncularının 9 metrelik alan içerisinde durmalarına izin verilecektir. Daha uzak bir mesafeden kullanılacak olan serbest atışlarda ise hakemler, 3 metre mesafesi için yapılan ‘mücadelede’ her iki takım oyuncularının kural dışı davranmaması için dikkatli olmak zorundadırlar.
2. Hakemler bir 7-metre kararında artık mola almak zorunda olmayacaklardır.
Bu karar IHF Kurulu’nca TV vb medya kuruluşları tarafından gelen oyunun genel süresi konusundaki baskılardan dolayı alınmıştır. Hakemlerden bir 7-metre atışı öncesinde zorunlu mola alımı yerine yalnızca mühim bir gecikme durumunda (örneğin bir kaleci değişimi ya da atışı yapacak oyuncu değişiminde), yani süre kaybının takımlardan biri için adil olmayacağı durumlarda, kendi inisiyatiflerini kullanmaları beklenecektir. Her zamanki gibi maçın sonucu, kalan süre ve takımlardan birinin bir 2 dk’sı olan bir oyuncusunun olması durumları hakemlerin değerlendirmesine kalmış olan faktörlerdir. Şüphe ya da kararsızlık durumlarında mola alınması tavsiye edilmektedir.
3. Saat Hakemi (ya da gözlemci) bir mola ya da hatalı değişme için kornaya bastığında, scoreboard’taki süre, saha hakemlerinin işareti veya teyidi olmaksızın anında durdurulacaktır.
Burada hedef, saha hakemlerinin masadan gelen işareti duymadıkları ve sürenin ilerlemeye devam edip masadan gelen uyarıyı geçersiz kıldığı durumları engellemektir. Dikkat edilmeli ki bu yeni kural, oyun süresinin bu gibi durumlarında son sözün her zaman saha hakemleri tarafından söylenmesi yerine tüm yetkileri masa hakemlerine ve gözlemciye vermektedir. Bu tip durumlarda saha hakemleri yalnızca örneğin scoreboard’taki sürenin korna anında durdurulmadığı kanısına vardıklarında müdahale edebileceklerdir. Buna karşın eğer saha hakemleri kornayı duymazlar ise, masa hakemleri ya da gözlemciden korna anında sahadaki son durumun ne olduğu konusunda yardım almak zorundadırlar.
4. Bir takımdaki maksimum oyuncu sayısının 12’den 14’e çıkarılmasına karar verilmiştir.
Bu kuralın çok fazla açıklanmasına gerek yoktur. 14 oyuncuya son yıllarda IHF’ce zaten izin verilmektedir ve birçok ülke federasyonu bu kural değişikliğini bir süredir zaten uygulamaktadır. Olumlu deneyimler, bu kuralı şimdi daha da pekiştirmektedir.
5. Takım listesinde adı yazılı olmayan bir oyuncunun sahaya girmesi, artık takım
sorumlusunun sportmenlik dışı davranışta bulunması ile ilişkilendirilerek onun artırmalı olarak cezalandırılması anlamına gelmektedir.
Şimdiye kadar sahaya giren oyuncu diskalifiye edilmekteydi. İdari bir hata olarak bunun makul bir ceza olmadığı düşünüldü ve hatayı önlemesi gereken asıl sorumlu kişinin cezalandırılması daha çok önem kazandı. Aynı kural, takım sorumlusunun yalnızca yazılı olan takım sorumluları ve oyuncuların değişme alanında olduğunu bildirmemesi durumunda da geçerli olacaktır.
6. Gözle görünen vücut piercing’lerine ancak düz bir yüzük ya da küçük bir küpede uygulandığı gibi güvenli bir şekilde örtünebildikleri sürece izin verilebilecektir.
Vücut piercing’i git gide tehlikeli nesneler bağlamında yoğun önem kazanmaya başlamıştır. Burada odak noktası, örneğin ağızlarında ya da kıyafetlerinin altında olanlar değil, bir başka oyuncuya tehlike arz edebilecek piercing’lerdir. Gözle görünen piercing kapatılmadığı sürece oyuncunun oynamasına izin verilmemelidir.
7. Kalecinin takımının rakiplerinden birinin yapacağı kale sahası ihlali (kale sahasındaki topa dokunma da dahil) artık kaleci tarafından kullanılacak olan bir başlama atışını gerektirecektir; örneğin kaleci, atışı, kale sahası içerisinde herhangi bir noktadan kullanabilecektir.
Hücum oyuncusunun kale sahasını ihlal edip rakibin kullanacağı bir serbest atışa sebep olduğu durumlarda haksız gecikmeler ve düzeltmeler yaşanmaktadır çünkü normal şartlarda kaleci, topa kale alanı içerisinde sahiptir ve serbest atışı kullanmak için de kale sahasının dışındaki belirli bir yere gelmek zorundadır. Daha katı uygulanan serbest atış kuralları ile karşılaştırınca kaleci atışının uygulanmasıyla bu noktada doğabilecek her türlü esnekliğin görülebileceğini bilmek önemlidir. (Düdük anında top kale sahası dışında bulunuyor ise, oyuna serbest atış ile başlama koşulu olmayacaktır; topu oyuna sokma her zaman kaleci atışı ile olacaktır).
8. Tehlike arz eden ve diskalifiye gerektiren kuralın odağı oldukça sert olan ve şiddet içeren müdahaleler üzerindeydi. Şimdi ise bu kurala şöyle bir açıklama eklenecektir: çok küçük bir dokunuştan ibaret olan bir müdahale, rakibin savunmasız olduğu bir anda oldukça tehlikeli olabilmektedir.
Deneyimler şunu göstermiştir ki sakatlanmalar zaman zaman ufak vücut temaslarından, örneğin suçlu oyuncunun rakibine, sıçrarken ya da bir hızlı hücuma koşarken dokunması, ya da daha genel bir ifadeyle oyuncunun müdahaleyi engelleyemeyip kendini savunamadığı anlarda meydana gelmektedir. Hakemler bu durumu, diskalifiyeye sebep olması gereken durumlara dâhil etme konusunda dikkatli olmalıdırlar.
9. Top tavana ya da tavanda asılı halde duran bir nesneye çarparsa oyun, topa en
son dokunmuş olan takımın rakip takımı tarafından kenar atışı ile başlamalıdır. Kenar atışı, topun tavana çarptığı noktaya en yakın kenar çizgisi üzerinde yapılmalıdır.
Kurallar 2001 yılında top tavana çarpınca oyuna başlamanın normal yolu olarak serbest atış kullanımı şartıyla değiştirilmişti. Deneyimler, bu kuralların değişimiyle zaman zaman maksatlı olan ve adil olmayan pozisyon avantajlarının doğabileceğini göstermiştir. Kenar atışı, savunma takımının yerini alabilmesi için daha uygun bir fırsat tanımaktadır.
10. Kaleci atışının ardından atış yapan bir oyuncu, topa ancak top, rakibinin kalesinden döndükten sonra tekrar dokunabilecektir.
Bu kurala yalnızca, kurallar içerisindeki bir eksikliği kapatmak nedeniyle değinilmektedir. İlgili kural, serbest atış, 7-metre atışı, kenar atışı ve başlama atışı durumunda geçerli olmuştur ve niyet, her zaman bir kaleci atışında da aynı durumun geçerli olması gerektiği olmuştur; ancak bu kurallarda yeterince açık değildir.
11. 2 dk cezaları (ve aynı zamanda ihraçlar) artık devre aralarında ve başka aralarda meydana gelen ihlallerde de verilebilecektir (sözgelimi uzatmaların öncesinde ve aralarında). Örneğin uzatmaların ardından uygulanan 7-metre atışlarında olduğu gibi uzatmalar ve sonrasında yapılan ihlalleri kapsayan özel kurallar da eklenmiştir.
Birkaç yıl evvel oyun sahası dışındaki ihlallere verilen 2dk ve ihraç cezalarını kapsayan kurallar değiştirildiğinde, ihlallerle ilgili kuralların, uygunluk ve istikrar açısından devre aralarını ve diğer araları da kapsaması gerektiği düşünülmeye başlanmıştır. Şimdi artık bir sarı kartın hemen sonrasındaki adım bir diskalifiyedir, ki bu çok da arzulanan bir durum olarak düşünülmemektedir.
12. Maçın son dakikasında rakibinin ‘açık bir gol şansını’ çok sert bir şekilde
engellemeye çalışan (kural 14’te açıklandığı gibi) ya da en azından atılabilecek golün kesin bir sonuca sebep olacağı (kazanma, beraberlik ya da gerekli gol farkına ulaşma) bir pozisyonu engellemeye çalışan ve bu nedenle de diskalifiye edilen oyuncu, maçtan sonra hakemlerce mutlaka rapor edilmeli ki bu sayede sorumlu otoriteler suçlu oyuncu için başka işlemlerde de bulunabilsinler.
Sporcuların yukarıda anlatıldığı şekilde davranmasına açık ve talihsiz bir eğilim vardır. Oyuncular, golü önlemenin önemli olduğu ancak diskalifiyenin son aşamada önemli olmadığı düşüncesiyle son bir şansı her açıdan göze alarak rakiplerini basitçe saf dışı bırakmaktadırlar. Ancak standart prosedür o oyuncuyu rapor etmek ve birkaç maça çıkmama cezası olur ise bu, sporumuzda fair play ve etik olma imajı açısından oldukça önemli bir yer teşkil edecektir.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
Yorumlarınız İçin Teşekkür Ederim