Çanakkale Savaşlarının Ve Zaferini Anma Günü

Sayın misafirlerimiz, Sarı-Siyahlı camianın değerli mensupları, sevgili

arkadaşlarım ve sevgili öğrencilerim,

Bir 18 Mart töreninde; nedense adı son zamanlarda “Şehitleri Anma Günü”

olarak değiştirilmiş olan “Çanakkale Zaferi”ni kutladığımız

günde beraberiz.

Bugün 18 Mart 2011. Yani 18 Mart, 96 yıl sonra bugün; Çanakkale

Zaferleri’nin simgesel kutlama günüdür. Simgesel diyorum çünkü Çanakkale

Savaşları 1916’ya kadar devam etmiştir. Elbette Deniz Savaşları’nın

kazanıldığı gündür 18 Mart. Ancak kara savaşları bütün hızıyla aylarca

devam eder. Tarihin en kanlı savaşlarındandır Çanakkale Kara Savaşları.

Gelibolu gibi ufacık bir kara parçasında; deyim yerindeyse avuç içi kadar

bir toprakta yaşanır. Öyle ki; ölen insanlar ayağa kalkacak olsa,

savaştıkları alana sığmaz. Çanakkale Kara Savaşları’ndan söz etmeden; böyle

bir günü yalnızca “anma” gününe çevirenlerin zihniyetleri, gerçeklere,

tarihe ve bize uzaktır.

Bu savaşların baş sorumlusu İngiliz Bahriye Nazırı yani Denizcilik Bakanı

Churchill şöyle diyor: “Yenilmez armadamızın üçte biri sulara gömüldü.

Üçte biri kullanılamaz hale geldi. Başarısızlığımız savaşı 2,5 yıl uzattı.

8,5 milyon Avrupalının ölümüne neden oldu. Rusya’da komünistler yönetimi

ele geçirdi. Bu olaylar vuku bulurken 30 milyon insan öldü.. Biz Boğazı

geçemeyince; Müslümanlar, diğer Asyalılar, Avrupa’nın ihtişamından şüphe

etmeye başladılar. Biz Hindistan, Pakistan, Bengladeş’teki gücümüzü

kaybettik; diğer Avrupalılar da sömürgelerindeki güçlerini...”

Evet! Churchill’in kendi ifadesidir. Çanakkale Savaşları’ndan 6 ay sonra,

kendinin ifade ettiği başarısızlığından dolayı rütbeleri tenzil edilmiş,

İngiliz Bahriye Nazırlığı’ndan istifa etmek zorunda kalmış, savaş

konseyinden uzaklaştırılmıştır. Çanakkale Zaferimiz üzerine bir savaş

lideri olarak görev yapmasına imkan kalmayınca, bir asker olarak ülkesine

hizmet etmek istemiş, o zaman da kendisine tenzil-i rütbe ile ancak binbaşı

rütbesine karşılık gelen tabur komutanlığı görevi verilmiştir.

Tarihin garip tecellilerindendir. Bir başka komutan Çanakkale* *

Savaşları’ndaki başarılarından dolayı Nisan 1916’da Tümgeneralliğe

yükseltilmiştir. Tümgenerallik rütbesini getiren Arıburnu, Anafartalar,

Conkbayırı, Kireçtepe isimleriyle özetlenebilecek zaferleridir. Biz O’na

Atatürk dedik.

Çanakkale Savaşları, gökten saf saf inen sakallı, sarıklı, yeşil cüppeli

ruhani varlıklar tarafından kazanılmadı. Çanakkale Savaşları, aniden

bastıran sisler, 3’ler 7’ler 40’lar nedeniyle de kazanılmadı.

Çanakkale Savaşları “dinlerin savaşı”dır diyenler ne büyük hata

içindedirler...

Siz hazırlıktayken birlikte görmedik mi İngiliz mezarlıklarındaki Müslüman

İngiliz askerlerinin isimlerini?

Bundan daha vahimdir, Çanakkale’de kıran kırana bir mücadele yaşanıyorken,

güneyde Müslüman Araplar’ın, İngilizler’le ittifak yaparak, yine Müslüman

olan Türkler’e saldırması...

Bunları mutlaka bilmelisiniz...* *

Çanakkale dinlerin savaştığı yer değildir. Devletini ve başkentini

kurtarmaya çalışan Türkler’in, emperyalist batıyla yüz yüze geldiği yerdir.

Çok dar boğazdır. Çok da zor...

“Çanakkale Zaferi”nden ya da “Şehitleri Anma Günü”nden söz ederken, Mustafa*

Kemal adını söylemekten çekinenler; ya da bilinçli olarak söylemeyenler

hakkında verilecek hükmü size bırakıyorum...

Diyor ki Mustafa Kemal Atatürk; “Millet boşuna ölmez, kan boşuna dökülmez.*

Eğer zaferler o milletin hayatında derin değişiklikler yapmazsa ve de ona

milli güven sağlamazsa, bazı budalaların, onunla böbürlenmesinden başka bir

işe yaramaz.”

Çanakkale Savaşları ve Zaferleri Türkler’in hayatında derin değişiklikler yaptı.

Öncelikle;

Mustafa Kemal adı bayrak bayrak dalgalandı Anadolu’da, Bu zaferler, şayak

kalpaklı, çakmak gözlü devin milli liderliğini hazırladı, 19 Mayıs 1919’da

Samsun’da Türk Kurtuluş Savaşı’nı başlatıyorken, O’nu Çanakkale’deki

zaferleri nedeniyle tanıyan bir Anadolu halkı ile kucaklaştı, Şayak

kalpaklı, mavi gözlü dev, milletinin hayatında derin değişiklikler yaptı.

Hem de padişah olmadan, halifeliği kabul etmeden,

şeyh-şıh-hoca-derviş-evliya sıfatlarının arkasına sığınmadan,

İnsanları, ümmeti olarak değil, milleti olarak arkasından sürükleyerek

derin değişiklikler yaptı, Ümmet ve kul iken daha kolay yönetilecek

halkını, vatandaşlık bilincine ve birey olma özelliklerine kavuşturarak,

derin değişiklikler yaptı milletinin hayatında.

Bu dev adam, 300 yıldır ihmal edilmiş, cehalete terk ve teslim edilmiş

Anadolu bozkırından büyük bir vaha yarattı. Bütün bunları okuyup-üfleyerek,

**dini siyasete alet ederek, yüzyıllardır olageldiği gibi gücünü

arttırabilmek için sırtını din adamlarına dayayarak yapmadı...

Ülkemin umudu, yaşlanacağım günlerin sigortası olan gençler; siz İstanbul

Liseliler bunları mutlaka bilmelisiniz. Unutmamalısınız. Bilgi sahibi

olmadan, fikir sahibi olunamaz.

Bu görüş ve anlayışla;

İyi düşünen ve düşündüklerini uygulayan, Hiçbir kurum, kişi ya da cemaatin

siz ve düşüncelerinize hükmedemediği, Özgürlüğün bedelini çok ağır ödemiş

bir milletin mensubu olarak, özgürlüğün değerini iyi bilen, Hiçbir bedel

karşılığında düşüncelerini ve kimliğini satılığa çıkarmayan, Bilgilerini şu

veya bu türlü dogmalardan değil, bilimden kaynaklandıran bireyler

olacağınıza inanıyorum.

Gül YAYLA...

Vatan Bölünmez. Bölünmeye De Bölmeye De Hayır.....

SELAM VE SEVGİLERİMLE.